зүү(н)
- юм оёход хэрэглэх утас сүвлэх сүвэгч бүхий нарийн төмөрлөг; зүү хуруувч, зүү утас хорш. 2. оньсон хөдөлгүүр зүйлийн хөдөлгөөн хэмийг заах хэрэгсэл; цагийн зүү; амьсгааны зүү; 3. шивэх, хатгах, зүүх, торгох зэрэгт зориулан хийсэн хэрэгсэл; бичгийн зүү; энгэрийн зүү; тарианы зүү; зүү ороох (нэгэн зүйл оёдлын нэр; утсаар хээ угалз хатгамлахад даруулах утсыг зүүнд сүвлээд дэвсгэрт хатгаж, угалз тавих утсыг зүүний үзүүрийг ороож даруулан оёх); зүү тавих (зүүгээр хатгаж эмчлэх); зүү сүвлэх (зүүний сүвэгчид утас дүрэх); зүүний сүвэгч (зүүний утас сүвлэх нүх); зүүний хулгайч ургамал (иш нарийн, түрүү хонгор зулын түрүүд төстэй бөгөөд бяцхан, түүний нарийн унгарил агаарт дэгддэг нэгэн зүйл ургамал); зүү орох зайгүй (маш дотно).
Монгол бичгийн товчлуурын байрлал
~
`
!
1
@
2
#
3
$
4
%
5
^
6
&
7
*
8
(
9
)
0
_
-
+
delete
tab
Q
q
W
w
E
e
R
r
T
t
Y
y
U
u
I
i
O
o
P
p
{
[
}
]
|
\
caps lock
A
a
S
s
D
d
F
f
G
g
H
h
J
j
K
k
L
l
:
;
"
'
enter
shift
Z
z
X
x
C
c
V
v
B
b
N
n
M
m
<
,
>
.
?
/
shift
Сэтгэгдэл бичихийн тулд логин хийх